İşlememiş olduğu suç sebebiyle hapis cezası alan bir adam mecburen bu cezayı çekmek zorunda kalır. Zaman geçtikçe hapishanede içindeki tüm kini ve nefreti atar. Her zaman çıkacağı, ailesiyle kavuşacağı o güzel günü bekler. Sonunda hapisten çıktığı an dışarı onu bekleyen kimse olmadığını fark eder. Ailesinin dağıldığını artık kimsenin onunla görüşmek istemediğini öğrenir. Böylesine kötü durumdayken ne yapacağını bilemez. Artık evi bile olmadığı için sokaklar onun uyuma mekanı olmuştur. Ta ki bulaşık yıkayarak hem yemek hemde kendisine az miktarda para kazanana kadar. Bunları yaparak hayatını devam ettiren adam günün birinde çöpten hiç beklemediği bir çocuk bulur. Onunda kendisi gibi terk edildiğini düşünerek evine alır.